Izegemse figuren: Geert Bourgeois

Ten Mandere

April 2005

In de reeks “Izegemse figuren” kwamen Willy Verledens, Luc Strobbe, Ulla Werbrouck en Filip Cauwelier al aan bod. In dit nummer zetten we opnieuw een bekende Izegemnaar in de kijker: Geert Bourgeois, sinds de regionale verkiezingen van 2004 minister in de Vlaamse regering.

Geert Bourgeois werd geboren op 6 juli 1951. Het gezin Bourgeois-Vens telde vier kinderen: Ingrid (°1948), Kris (°1949), Geert en Trees (°1959). Geert kreeg zowel zijn lagere als secundaire opleiding aan het Sint-Jozefscollege. Daarna studeerde hij rechten aan de Rijksuniversiteit Gent, waar hij in 1975 zijn diploma behaalde. In de Gentse studentenstad leert hij ook zijn toekomstige echtgenote Betty Hoste kennen. Ze huwden in 1975 en startten samen een advocatenkantoor op in de Burgemeester Vandenbogaerdelaan. Twee zonen, Pieter (°1977) en Karel (°1980) vervolledigden het gezin.

In zijn tienerjaren was Geert Bourgeois eerst actief in de Katholieke Studentenactie van Izegem. Hij richtte mee een afdeling op van het Verbond van Blauwvoetvendels, maar toen dit verbond in het vaarwater kwam van het Vlaams Nationaal Jeugdverbond, stapte hij eruit. Tijdens zijn studententijd was hij ook lid van de Vlaams-Nationale Studentenunie en actief in het Taal Aktiekomitee.

Van afdelingssecretaris tot eerste schepen [1]

Op lokaal vlak stapte Geert Bourgeois op zijn zeventiende al in de politiek. Hij werd secretaris van de Izegemse afdeling van de Volksunie (VU) en voorzitter van de plaatselijke Volksuniejongeren. In 1976 deed hij voor de eerste keer mee aan de gemeenteraadsverkiezingen. De Volksunie behaalde vier zetels. Met 997 voorkeurstemmen werd hij onmiddellijk verkozen, maar doordat hij toen zijn legerdienst vervulde kon hij pas later in 1977 zijn mandaat opnemen. In 1982 werd Geert opnieuw verkozen. Hij behaalde 1.134 voorkeurstemmen en de Volksunie kon met de behaalde vijf zetels deelnemen aan het bestuur van de stad in een coalitie SP-VU-Gemeentebelangen. Geert Bourgeois werd schepen van Openbare Werken, Ruimtelijke Ordening, Stadskernvernieuwing, Handel, Middenstand en Industrie en Juridische Aangelegenheden.

Bij de gemeenteraadsverkiezingen van 1988 werd de coalitie behouden. De Volksunie had opnieuw vijf verkozenen in de gemeenteraad. Geert Bourgeois behield ook zijn bevoegdheden en werd ook eerste schepen. Intussen was zijn aantal voorkeurstemmen gegroeid tot 1.652.

In 1994 behaalde Geert Bourgeois 1.493 voorkeurstemmen. De Volksunie viel terug op vier zetels in de gemeenteraad en de coalitie SP-VU-Gemeentebelangen werd vervangen door een coalitie SP-CVP. In 2000 behaalde de lijst VU-ID een historische score van zeven verkozenen in de gemeenteraad. Maar de coalitie SP-CVP werd behouden, waardoor hij sinds 2000 verder als gemeenteraadslid blijft fungeren op lokaal vlak.

Van lokale naar nationale politiek [2]

Hoewel Geert Bourgeois sinds 1977 als effectief kandidaat (behalve in 1991, toen hij eerste opvolger was op de kamerlijst) aan alle parlementaire verkiezingen deelnam, kwam er pas in 1995 een effectieve doorbraak naar de nationale politiek. Met 6.075 voorkeurstemmen werd hij verkozen als lid van de Kamer van Volksvertegenwoordigers. Hij werd al snel door de pers opgemerkt als harde werker. Als lid van de parlementaire onderzoekscommissie Dutroux en van de commissie voor de Justitie kon hij zich inzetten voor de thema’s die hem nauw aan het hart liggen. In 1999 werd hij opnieuw verkozen met 10.858 voorkeurstemmen.

Binnen de Volksunie zelf liet Geert zich ook opmerken: in 1996 werd hij lid van het partijbestuur en drie jaar later ook VU-fractieleider in de Kamer. Hij haalde het in 2000 tijdens de voorzittersverkiezingen van de tegenkandidaat Patrik Vankrunkelsven. Maar interne verschillen maakten een einde aan de geschiedenis van de Volksunie.

Met een groep medestanders uit de vroegere Volksunie richtte hij een nieuwe partij op: de Nieuw-Vlaamse Alliantie (N-VA). Als voorzitter van deze nieuwe partij trok hij naar de federale verkiezingen van 2003. Hij werd opnieuw verkozen in de Kamer met 30.976 voorkeurstemmen [3]. Maar door de kieshervorming was de zetel van Geert de enige die de N-VA in de federale parlementen haalde. Daarom koos de partij om voor de regionale en Europese verkiezingen van 2004 in een Vlaams Kartel (CD&V – N-VA) naar de kiezer te trekken. Geert Bourgeois werd zowel op de Vlaamse lijst (56.729 voorkeurstemmen) als de Europese lijst [4] (133.430 voorkeurstemmen) verkozen. De N-VA nam na een beslissing van het bijzonder N-VA – congres deel aan de nieuwe Vlaamse regering en Geert Bourgeois werd door de partijraad als N-VA – minister aangeduid met de bevoegdheden Bestuurszaken, Buitenlands Beleid, Media en Toerisme. Daarmee breekt voor Geert een nieuwe politieke periode aan.

Voor de volledigheid melden we ook dat hij in de zomer van 2004 als partijvoorzitter werd opgevolgd door de N-VA – ondervoorzitters Frieda Brepoels en Bart De Wever die waarnemend co-voorzitters van de N-VA werden.